Waarom een geglobaliseerde wielersport nodig is voor de toekomst?
Tour de France 2020; de grootste wedstrijd van de wereld wordt door het continent Azië vertegenwoordigd door 2 renners. Een continent waar de grootste economische groei te verwachten valt de komende jaren.
Het continent Afrika, dat een erg jonge bevolking heeft, met veel koers gekke landen waar de wielersport veruit de populairste sport is, zoals Eritrea, Rwanda, Ethiopië, enz was vertegenwoordigd door……. 2 renners.
Zowel Azië als Afrika zijn bijzonder interessant voor de toekomst van de wielersport; namelijk mogelijke toename van potentiële grote sponsors vanuit Azië en toename van een groot wielerminend publiek vanuit Afrika.
Azië waar landen als China het aantal multinationals zal zien blijven toenemen waar potentiële sponsors kunnen tussen zitten voor de toekomst.
Afrika , waar de jonge bevolking steeds meer de kans zal krijgen, door het besteedbare inkomen te zien stijgen, wielerwedstrijden te volgen via smartphones en andere multimedia.
Hierdoor zal het in de toekomst van belang zijn om renners op te leiden en kansen te geven tot het world tour ploeg niveau.
Nu de sport afgelopen zomer over de hele wereld solidariteit toonde met de Black Lives Matter beweging, kunnen we enkel hopen dat dit een duwtje in de rug zal geven om Afrikaanse jongeren met talenten een eerlijke kans te geven.
Hoe komt het dat landen waar de wielersport op de eerste plaats staat zoals, Rwanda, Eritrea, enz er niet in slagen om renners te laten doorstromen naar een prof statuut bij op zijn minst een continentale ploeg.
Dit zowel voor mannen als vrouwen.
Dit is mijn inziens niet toe te schrijven aan één specifiek individu of instelling.
Instellingen zoals de UCI doen zelfs grote inspanningen om de wielersport internationaler te maken. Men wil het Wereld kampioenschap toewijzen aan een Afrikaans land in 2025, momenteel gaat het nog tussen Marokko en Rwanda.
Eerst en vooral is er te weinig structuur in de Afrikaanse landen om jongeren op te leiden op clubniveau, op enkele uitzonderingen na zoals Rwanda.
Anderzijds zijn er te weinig wedstrijden op het Afrikaanse continent en het deelnemersveld te klein door gebrek aan voldoende materiaal(fietsen) .
Als men slechts in de jeugd categorieën een 5tal wedstrijden per jaar kan rijden zonder uitgedaagd te worden door een tekort aan concurrentie, loopt de achterstand tegenover de Europese jeugdrenners zover op, dat de achterstand meestal niet meer te overbruggen is.
Onze Europese jeugd dat ook steeds professioneler traint met wattagemeters en meer en meer beroep doet voedingsdiëtisten.
En ondanks het feit dat wielrennen in bepaalde Afrikaanse landen immens populair is, zijn de meeste wielerfederaties van die landen ondermaats om de sport te ondersteunen.
Een problematiek is ook dat de sponsors bij wielerploegen (continentale, pro en World tour ploegen) voorlopig geen bedrijven zijn met wereldwijde afzetmarkten, zoals in het voetbal met sponsor bedrijven als, Visa, Ford, Cocacola en andere.
Voor de atleten die talenten hebben een uitdaging bieden en kansen geven, voor hun families en naasten, voor de wielerdiversiteit om als wereld sport door te gaan zodat deze mooie sport de toekomst niet mist, wil Exotic Cycling Projects zich blijven inzetten.
Kris Spiesschaert
